Jak i czym przykryć róże na zimę, aby zachować je do wiosny

Róże to rośliny kwitnące, które od dawna zdobią miejskie klomby i prywatne działki ogrodowe. Ich uprawa wcale nie jest trudna, trudności można zaobserwować tylko w procesie przygotowywania się na zimną pogodę, szczególnie na obszarach, gdzie we wrześniu zaczynają się silne mrozy. Porozmawiajmy bardziej szczegółowo o tym, dlaczego róże powinny być przykryte na zimę, czy wszystkie krzewy muszą być przykryte.

Dlaczego róże trzeba przykrywać na zimę

Schronisko umożliwia:

• chronić korzenie przed wilgocią, która towarzyszy jesiennym deszczom i śniegom;
• chronić przed zimnem, zmniejszać ryzyko narażenia na nagłe zmiany temperatury na roślinie;
• stworzyć sprzyjające warunki klimatyczne;
• zapobiegać zamarzaniu korzeni i gałęzi.

Ważny! Przed schronieniem na zimę wykonuje się przycinanie, opatrunek wierzchni, zwalczanie szkodników i hilling krzewów róż. Najlepszy na to czas to koniec września.

Które róże potrzebują schronienia, a które nie?

Nie potrzebujesz schronienia:

1. Róże parkowe (Ritausma, Różowy Grothendorst, Konrad Ferdinand Meyer, Adelaide Hootles, Hansa). Jeśli zimy są łagodne i nie przewiduje się silnych mrozów, róże nie izolują. Są uważane za najbardziej odporne na zimę i wytrwałe wśród innych roślin, ponieważ maksimum, które należy zrobić, przygotowując się na zimę, to przytulić krzak i leczyć szkodniki.
2. Dzika róża lub gatunek róży. Krzewy dzikiej róży, niezależnie od odmiany, zwykle łatwo tolerują mrozy.
3. Odporne na zimę róże. Różnią się mrozoodpornością - William Baffin, Blanc double de Coober, Charles Albanel. Są w stanie wytrzymać temperatury do -40 stopni Celsjusza.

Róże kanadyjskie i niektóre odmiany europejskie zimą, pokryte jedynie śniegiem. Łodygi niektórych mieszańców wieloletnich, również pozostawione bez schronienia, zamarzają, ale latem rośliny te szybko się regenerują.

Nie mogą obejść się bez wstępnego schronienia:

• róże pnące (tworzące żywopłot);
• hybrydowe odmiany herbaty;
• floribundu (zajmuje pozycję pośrednią między odmianami herbaty polyanthus i hybrydowymi);
• róże standardowe (nie są osobną odmianą ani gatunkiem, nazwa związana jest z rodzajem podwiązki rośliny);
• róże okrywowe (pełzające po ziemi lub prawie go dotykające, nie wysokie, a nawet karłowate odmiany Akhtiar, Fair Play, Fiona).

Potrzebujące schronienia odmiany są w stanie tolerować spadek temperatury powietrza do nie więcej niż -3-5 stopni Celsjusza bez konsekwencji. W temperaturze -7 lub -10 stopni Celsjusza już umierają, więc pozostawienie takich róż pod gołym niebem w zimnych porach roku jest możliwe tylko w regionach południowych.

Czas schronu

Czas przygotowania do zimy zależy od tego, gdzie roślina rośnie:

1. Centralny pas Rosji. Ocieplenie zaczyna się na przełomie października i listopada.
2. Południe Rosji. Zaczynają przygotowywać się do zimowania w listopadzie. Najczęściej krzewy różane pozostają bez schronienia.
3. Region Moskwy. Ogrodnicy pokrywają róże w ostatnich dniach września - października. Czasami w październiku pada śnieg, więc rośliny spieszą się, aby jak najszybciej je ocieplić.
4. Na Uralu i Syberii. Zimowe przygotowania zaczynają się pod koniec października.

Ważny! Początkowo ozdobne róże są przykrywane tylko na noc, na dzień usuwa się użyte do tego materiały. Ale po ustaleniu stałego minusa na ulicy rośliny pozostają ciepłe nawet w ciągu dnia.

W jakiej temperaturze pokryć róże

Niewielki spadek temperatury np. do -5 stopni Celsjusza przydaje się nawet przy krzewach róż. Niskie temperatury łagodzą rośliny, przyczyniają się do ich rozwoju, dlatego niepożądane jest przykrywanie róż do końca października. Jeśli krzewy zostaną wcześnie zaizolowane, wzrasta wilgotność i temperatura w schronie, co może prowadzić do rozwoju chorób grzybiczych i gnicia korzeni.

Zakrywają różę na zimę, pozostawiając ją w tej pozycji do wiosny, kiedy temperatura utrzymuje się na poziomie -5 stopni Celsjusza przez 7 dni z rzędu. Pozwoli to roślinie przejść w stan uśpienia bez konsekwencji. Wielu ogrodników zaleca czekanie na jeszcze większy spadek temperatury - do -6 lub -7 stopni Celsjusza.

Jak zakryć róże na zimę

Do ukrycia róż nadają się świerkowe gałęzie, słoma, różne materiały nietkane lub stare rzeczy. Istnieje kilka rodzajów schronień, w zależności od rodzaju i sposobu uprawy róż. Niezbędne materiały izolacyjne są nabywane latem lub kupowane w wyspecjalizowanych sklepach.

Łapnik

Świerkowe łapy nie przepuszczają zimnego powietrza i doskonale zatrzymują śnieg przez całą zimę. Najczęściej takie schronienie stosuje się w regionach, w których mrozy często zastępowane są roztopami, a śnieg nie pada często. Łapnik służy jako dodatkowe schronienie. Pokryte są włókniną lub polietylenem.

Przed użyciem gałązek świerkowych:

• suszyć przez 1-2 dni;
• sprawdzić pod kątem śladów uszkodzeń spowodowanych przez szkodniki lub choroby (jeśli igły są pokryte białą powłoką, a kora jest uszkodzona, wyrzuca się świerkową gałązkę).

Do pokrycia jednego krzewu wystarczą 2-3 średniej wielkości gałęzie.

Słoma

Słoma skutecznie zatrzymuje ciepło w środku. Pokryte nim krzaki nie boją się nawet silnego mrozu. Ale jako grzejnik nie zawsze można go używać, ale tylko w tych regionach, w których nie można spodziewać się odwilży w okresie zimowym. Słoma szybko się zamoczy, zbryli, gnije i staje się spleśniała.

Wiosną róże izolowane słomą muszą być otwierane wcześniej niż inne rośliny. Słoma prawie nie przepuszcza promieni słonecznych, co prowadzi do wolniejszego nagrzewania się ziemi wiosną i opóźnienia wegetacji. Jest to również ulubiona kryjówka dla gryzoni i innych szkodników. Istnieje ryzyko uszkodzenia przez nie systemu korzeniowego i śmierci całej rośliny w przyszłości.

Włókniny

W północnych i centralnych regionach kraju do schronienia róż używa się włóknin, na przykład lutrasilu. Może być używany wielokrotnie, to:

• uratuj krzak przed nadmierną wilgocią;
• zapewni róży wymaganą ilość tlenu (powietrze swobodnie przepływa);
• nie zatrzyma nadmiaru ciepła, tworząc efekt cieplarniany.

Optymalna gęstość materiału to 50-60 g/m2. m. Przygotowany kawałek jest składany w wdowę i rozprowadzany na obszarze wymagającym schronienia. W przypadku róż, które nie zginają się, specjalne pokrowce są wykonane z lutrasilu. Używaj również do schronienia:

• geowłóknina;
• agrowłóknina;
• juta syntetyczna.

Spunbond jest uważany za materiał wysokiej jakości i stosunkowo tani. Mogą pokryć krzewy, które są trudne lub niemożliwe do zgięcia do ziemi, po prostu owijając je od góry do dołu w spunbond.

Schronienie ramowe

Istnieją dwa rodzaje ram - metalowe i drewniane. Schronisko ramowe stosuje się, gdy nie ma możliwości zgięcia pędów do ziemi i zorganizowania zwykłego schronienia z gałęzi świerkowych lub słomy. Róże rosnące na kratach, niektóre rodzaje dzikiej róży, wyprostowane, sztywne rośliny potrzebują schronienia ramowego.

Aby stworzyć ramę, żelazne pręty są wygięte łukiem, którego końce są zakopane w ziemi. Aby pokryć jeden krzak, potrzebujesz 2 takich prętów. Utworzone przez nie łuki są umieszczone w poprzek, powstała chata jest owinięta dowolnym włókniną, której końce są przymocowane kamieniami przy ziemi.

Do konstrukcji ramy wykonanej z drewna potrzebne są 4-6 drewnianych kołków, które są wkopywane w ziemię wokół krzaka.Powstała rama jest również owinięta dowolnym odpowiednim materiałem.

Materiały izolacyjne

Jeśli zima ma być mroźna i mało śniegu, do ocieplenia krzewów stosuje się różne materiały izolacyjne, na przykład:

• plastikowe opakowanie;
• pokrycia dachowe;

Róże pokryte pokryciem dachowym są w stanie z powodzeniem znosić nawet bardzo silne i długotrwałe mrozy. Wynika to z efektu cieplarnianego powstałego wewnątrz. Ale nie bez wad.

Główną wadą stosowania pokrycia dachowego lub polietylenu jest to, że przy takim schronie istnieje duże ryzyko gnicia systemu korzeniowego. Podczas wiosennej wentylacji róż istnieje ryzyko poparzenia słonecznego. Krzewy będą wymagały długiego okresu adaptacji, podczas którego muszą być zacienione.

Film

Folia jest najbardziej pożądaną i najczęściej stosowaną izolacją. Łatwo go znaleźć na każdym rynku w bardzo rozsądnej cenie. Folię naciąga się na ramę, tworząc z niej coś w rodzaju szklarni lub po prostu owija nią krzaki róż. Folia nadaje się również do okrywania roślin pełzających po ziemi. Jako materiał izolacyjny ma wszystkie wady i zalety.

Materiał jest wielokrotnego użytku, w razie potrzeby usuń go bez uszkodzeń. Dzięki odpowiedniemu schronieniu można zminimalizować negatywne konsekwencje powstałego efektu cieplarnianego.

Jak prawidłowo przykryć róże na zimę

Pod koniec jesieni, po zakończeniu przycinania i podlewania krzewów, ogrodnicy zaczynają je kopać. Ma to na celu stworzenie dodatkowej warstwy ziemi nad korzeniami. Gleba wokół buszu jest oczyszczana z opadłych liści i chwastów, a dopiero potem zaczynają tworzyć schronienie dla róż.

Wybór odpowiedniej metody schronienia zależy od rodzaju rośliny. Róże pnące i zwykłe przykrywa się bezpośrednio wraz ze słupkami i kratą, do których jest przymocowana, róże pnące przykrywa się na ziemi, a na róże krzewiaste buduje się namiot z materiałów izolacyjnych.

Wspinaczka

Przy wyborze metody i materiałów schronienia brana jest pod uwagę lokalizacja krzewu. Jeśli krzaki rosną w jednym rzędzie, są pokryte tarczami. Nad krzakami rosnącymi w osobnych grupach ułożona jest rama. W przypadku pojedynczych krzewów wybiera się indywidualny rodzaj schronienia.

Jeśli zima jest śnieżna, ale mrozy nie są silne, róże pnące budzą się i pokrywają tylko świerkowymi gałęziami. Aby zapobiec zamarzaniu rośliny podczas silnych mrozów, wykonuje się nad nią ramę z poduszką powietrzną. Aby to zrobić, wzdłuż obwodu krzewu montuje się drewniane kołki 15-20 cm, górujące nad rośliną. Kołki są owinięte odpowiednim materiałem - folią, papą.

Jeśli krzew jest mały, to na zimę jest przykryty drewnianą skrzynką, na której ułożone są świerkowe gałęzie lub śnieg.

Krzak

W drugiej połowie października zaczynają osłaniać róże opryskujące. Jeśli pogoda jest zbyt ciepła, rośliny izolowane mogą zacząć się rozwijać, myląc jesień z wiosną. Nastąpi rozpad korzeni. Aby temu zapobiec, schronienie jest tworzone w oparciu o warunki pogodowe. Krzewy:

• przykryć świerkowymi gałązkami;
• zbuduj wokół nich chatę ramową;
• owinięty folią, papą i innymi materiałami izolacyjnymi.

Ziemia pod krzakami jest posypana słomą, trocinami i przykryta drewnianymi tarczami.

Znaczek

Przede wszystkim część róż, na której znajduje się miejsce szczepienia, wymaga izolacji. Dla tego:

• górna część buszu jest owinięta spunbond złożoną w 2-3 warstwy;
• łodyga pochyla się do ziemi;
• korona pokryta świerkowymi gałęziami, słomą;
• drewniane deski układa się na podłodze wykonanej z gałęzi i słomy.

Nie zaleca się używania suchych liści lub trawy jako izolacji. Są często używane do zimowania przez różne szkodniki.

Roślina okrywowa

Najczęściej róże okrywowe nie wymagają dodatkowej izolacji, dla nich padający śnieg staje się doskonałą izolacją. Ale w regionach północnych rośliny są pokryte włókniną, świerkowymi gałęziami i słomą.

Floribunda

Na początku października róże tego gatunku są ścinane, pozostawiając pędy o długości 20-25 cm. Powstałe zwarte krzewy pokryte są dużą ilością ziemi i torfu. Po opadach śniegu nasypywany jest na powstałe kopce jako dodatkowy środek izolujący.

Park

Prawie nie wymaga izolacji. W październiku gałęzie róż parkowych przycina się do 1/3 ich zwykłej wysokości. Przed mrozem wylewa się i wylewa pod krzaki grubą warstwę torfu, nie mniej niż 15-25 cm, a jeśli zimy są surowe, każdy krzew jest owinięty płótnem lub folią.

Cechy procesu dla różnych regionów uprawy

Wybór schronienia, czas wykonania izolacji i region wzrostu roślin są ze sobą powiązane:

1. Środkowy pas i region moskiewski. Krzewy przykrywamy w drugiej połowie października ramkami i włókninami. Przed ociepleniem krzewy są wysadzane, odcinane, odżywiane nawozami niezbędnymi do pomyślnego zimowania. Róże pnące pokrywa się tworząc specjalny tunel z materiałów izolacyjnych. Krzewy parkowe porośnięte są gałązkami świerkowymi i słomą.
2. Południe. Byliny nie hodują. Czasami pod krzaki wylewa się więcej ziemi i torfu.
3. Północ. Róże pokryte są świerkowymi gałęziami, starymi kocami i odzieżą wierzchnią, a wokół nich buduje się rodzaj szklarni. W regionach, w których śnieg pada wcześnie i utrzymuje się do wiosny, róże przykrywa się ziemią, na wierzch kładzie się drewniane tarcze, a powstałą konstrukcję grabi się dużą ilością śniegu.

Ważny! Nawet jeśli zima ma być śnieżna i niezbyt mroźna, rośliny należy ubezpieczyć. Schronienie nigdy nie będzie zbędne. Zdarza się, że silne mrozy zdarzają się dopiero pod koniec lutego, a w marcu, po lekkiej odwilży, uderzają silne mrozy.

Doświadczone wskazówki ogrodnicze

Doświadczeni hodowcy polecają początkującym:

• aby zrozumieć, kiedy rozpocząć pracę w ogrodzie w ramach przygotowań do zimy, uważnie przyglądają się kolorowi gałęzi, w dojrzałych pędach jest zielony;
• przestań podlewać róże w połowie września;
• pod koniec sierpnia górną część wszystkich młodych pędów należy uszczypnąć (to zatrzyma ich wzrost);
• we wrześniu gleba w kręgach przy pniach nie jest już rozluźniona;
• zaczynają przycinać, gdy tylko nadejdzie mróz rano;
• do leczenia pasożytów stosuje się fungicydy lub siarczan miedzi;
• krzewy są spud tak, że przeszczep znajduje się pod ziemią, a nie nad powierzchnią.

W ciepłych regionach czekają do pierwszych dni grudnia i dopiero wtedy są pokryte różami. Nie spiesz się, aby się ukryć. Jeśli odwilż nadejdzie niespodziewanie, krzaki z roślinami będą musiały zostać otwarte do wietrzenia.

Róża to roślina wieloletnia. Uprawiana jest najczęściej na rabatach i na działkach ogrodowych. Na zimę róże są prawie zawsze pokryte czymś ciepłym. Mogą to być gałęzie świerkowe, słoma, juta, folia, deski drewniane. Nie wszystkie róże potrzebują schronienia, istnieją odmiany odporne na zimę.

Wybór metody izolacji zależy od rodzaju rośliny, jej położenia na gruncie oraz obszaru wzrostu. Czasami pędy są przygięte do ziemi, prawie całkowicie odcięte u nasady lub buduje się schronienie tuż wokół dużego krzewu (metoda ramowa). Początkujący w hodowli tych bylin powinni przeczytać porady doświadczonych ogrodników.

Instrukcje dotyczące schronienia róż na zimę: