Wrzos

Piękny wiecznie zielony krzew zwany wrzosem występuje na torfowiskach i lasach sosnowych we wschodniej i zachodniej Syberii, w strefie umiarkowanej Azji, a także w Europie, Grenlandii, Ameryce Północnej i innych regionach.

Roślina ta jest bardzo ceniona w medycynie ludowej, ponieważ dzięki bogatemu składowi naturalnemu wykazuje działanie przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i moczopędne. Kwitnąca część rośliny jest zwykle suszona i robi się z niej napary, które stosuje się w przeziębieniach, dnie moczanowej, kamicy moczowej i innych chorobach.

W okresie jesiennym wrzos jest bardzo cenną rośliną miododajną, gdyż inne rośliny dające miód już w tym czasie wyblakły.

To dzięki cennym właściwościom leczniczym wielu letnich mieszkańców próbuje wyhodować ten niewielki krzew na swoim terenie. Aby wrzos mógł się pomyślnie rozwijać, musi być spełnionych szereg warunków.

Przede wszystkim należy ją posadzić w miejscu otwartym, nasłonecznionym. Należy również wziąć pod uwagę, że roślina nie rośnie na glebach z wapniem.

Wiosna jest uważana za najlepszy czas na sadzenie. Bezpośrednio przed sadzeniem w pąku korzenie wrzosu należy podlać dużą ilością wody. Między krzakami należy zachować pewną odległość. Z reguły na metr kwadratowy sadzi się nie więcej niż 8 wysokich i nie więcej niż 15 nisko rosnących krzewów. W ciągu dwóch lat wrzos w pełni się rozwinie i zachwyci swoim kwitnieniem, a suszone kwiaty pomogą uporać się z różnymi chorobami. Dla pszczelarzy sadzenie takiej rośliny przyniesie tylko korzyści.