Jabłoń perska i cechy jej uprawy

Jabłoń Persianka została wyhodowana przez hodowców ze Swierdłowska poprzez połączenie materiału genetycznego ananasa brzoskwini i kungura. Odmiana przeznaczona do uprawy w zimnym klimacie. Jej przyjemne słodko-kwaśne owoce mają wiele korzystnych właściwości.

Treść:

• Opis i zalety odmiany
• Smak i przechowywanie
• Warunki i zasady sadzenia jabłoni
• Jak dbać o tę odmianę?
• Możliwe rosnące problemy

Opis i zalety odmiany

Perska to zimowa jabłoń, polecana do uprawy w północnych regionach Rosji, Uralu, regionie Orenburg i wielu innych. Główną cechą charakterystyczną tej odmiany jest odporność na suszę i mrozoodporność. Jabłoń może bez strat wytrzymać czterdziestostopniowy mróz. Jabłka dobrze przyczepiają się do gałęzi i nie opadają, dopóki nie dojrzeją. Dopiero gdy są przejrzałe, zaczynają się kruszyć. Są przenośne i mają długi okres trwałości.

Cechy jabłoni:

• Jabłoń perska to średniej wielkości drzewo osiągające 4 metry wysokości. Jego początkowo rzadka korona staje się później bujną kulą. Jej gęste gałęzie rosną ukośnie w stosunku do pnia i przy dobrych zbiorach wymagają podparcia, aby zapobiec ich łamaniu.
• Korona jabłoni jest dość rzadka, nie ma wielu liści. Pędy są gładkie, średnio brązowe. Liście zielone, płaskie, sercowate, o brzegach kompleksowo ząbkowanych, lekko wzniesionych. Krótkie ogonki są przytwierdzone do pędów pod kątem 45, przylistki są małe w kształcie szabli.
• Jabłoń ma średni okres kwitnienia, kwitnie dużymi białymi kwiatami. Jego słupki są wydłużone, pylniki znajdują się poniżej znamion.
• Owoce średniej wielkości, waga ok. 100-150 g, kształt szerokocylindryczny. Większość owoców pokryta jest czerwonym paskowanym rumieńcem, szczególnie po stronie słonecznej, a ich gładka powierzchnia pokryta jest jasnoniebieskim nalotem. Po wyjęciu owoce są zielonkawe, ale po położeniu się stają się kremowe.
• Odmiana jest samopłodna i wymaga zapylenia. Dla produktywności i jakości owoców należy ją sadzić w pobliżu innych zimowych odmian jabłek, takich jak Antonovka, Slavyanka, Skryzhapel czy Pepin.
• Okres wegetacyjny jabłoni trwa 180 dni. Wzrost pędów zależy od klimatu, średnio 40-60 cm.
• Odmiana wytrzymuje najchłodniejsze zimy, nawet przy -53 mrożone drewno to tylko 0,5%. Jabłoń ma dużą zdolność regeneracyjną oraz odporność słupków i kwiatów na wiosenne przymrozki.
• Perski jest odporny na suszę, doskonale znosi ciepło do +50, jego zdolność zatrzymywania wody wynosi 57%.

Pierwsze owoce można zbierać już w 5 roku po posadzeniu. Za kilka lat drzewo zachwyci pełnoprawnymi zbiorami. Średni plon odmiany to 100 kg z drzewa (co odpowiada 43,7 t/ha), w pojedynczych przypadkach do 200 kg (88 t/ha).

Smak i przechowywanie

Owoce mają pachnący, kremowy miąższ. Smakują słodko-kwaśno, soczyście, chrupiąc. Ich smak zmienia się i zależy od warunków klimatycznych, w stabilnym klimacie jabłka mają raczej słodki smak. Owoce są gotowe do zbioru na początku jesieni.

Ich smak zachowuje się do kwietnia, jeśli jest odpowiednio przechowywany.

Przechowuje się je w chłodnym miejscu w kartonowych lub drewnianych skrzyniach, warstwy jabłek przesuwa się miękkim papierem. Jabłka bardzo dobrze znoszą transport.

Perski to słodka odmiana (od 10 do 13%), nie traci na wartości konsumpcyjnej. Jabłka zawierają kwas askorbinowy, katechiny, witaminy, garbniki i inne przydatne substancje, które są przydatne dla organizmu ludzkiego.

Warunki i zasady sadzenia jabłoni

Ten rodzaj jabłoni można przypisać bezpretensjonalnym roślinom, ponieważ toleruje nawet najbardziej nieodpowiednie warunki. Sadzenie sadzonki jabłoni można przeprowadzić zarówno jesienią, jak i zimą, ale tylko przed nadejściem mrozu, aby nie uszkodzić jej niską temperaturą. Gleba nie odgrywa szczególnej roli, ale nadal nie zaleca się sadzenia sadzonki w kwaśnej glebie. Jeśli nie ma innego wyjścia, wcześniej zgaś glebę wapnem. Jabłonie perskie mogą rosnąć na nizinach, u podnóży i na zboczach wzgórz, nawet nad wodami gruntowymi.

Niektórzy ogrodnicy uważają za słuszne sadzenie persów na wiosnę - w kwietniu, ponieważ nie ma już mrozu, a obfitość wilgoci przyspiesza przeżywalność sadzonki.

Chociaż w jesiennym sadzeniu nie ma nic niebezpiecznego. Przed sadzeniem sadzonki należy ją zbadać, a wszelkie uszkodzone miejsca, takie jak zgnilizna, uszkodzone i wysuszone gałęzie, należy usunąć z gałęzi i korzeni. Następnie musisz trochę przyciąć górę i końce korzeni. Sadzenie wiosenne odbywa się po całkowitym rozmrożeniu gleby i przed pęcznieniem pąków.

Procedura sadzenia jabłoni jest w przybliżeniu następująca:

1. Wykopuje się dziurę, biorąc pod uwagę całkowite zanurzenie korzenia, a kołek jest wbijany w środek, w przyszłości zostanie do niego przywiązane drzewo.
2. Po umieszczeniu korzenia w otworze należy skorygować korzeń w dół i skierować procesy w pożądanym kierunku (poziomo).
3. Ktoś trzyma jabłoń pionowo pośrodku, a ktoś posypuje korzeń żyzną glebą, kołnierz korzeniowy powinien znajdować się nad powierzchnią ziemi. Ziemia jest deptana łopatą, ale nie nogami, nie możesz siłą taranować.
4. Podlej sadzonkę, ziemia się uspokoi, uzupełnij i zwilż.
5. Trzeba pamiętać o przywiązaniu kufra do kołka, aby silny wiatr go nie złamał.

Sadzenie wiosenne oznacza podlewanie około dwa razy w tygodniu, sadzenie jesienne, przeciwnie, wymaga jego zakończenia, ponieważ roślina przygotowuje się do fazy spoczynku. Nadmiar wilgoci w tym okresie tylko zaszkodzi, ponieważ może zamienić się w lód.

Ważny! Nie można sadzić razem różnych gatunków drzew i zagęszczać materiału do sadzenia. Szczelność lądowania to:

• niebezpieczeństwo infekcji grzybiczych
• pojawienie się szkodników
• małe owoce
• słaby smak owoców
• słabe zbiory
• długi okres dojrzewania

Powierzchnia przydzielona jednemu rodzajowi rośliny zależy od jej przyszłego kształtu korony, wysokości drzewa, zrazu i podkładki. Drzewa nie powinny ze sobą kolidować.

Jak dbać o tę odmianę?

Konieczne jest podlewanie sadzonki podczas sadzenia, po niej (szczególnie przy braku opadów) co najmniej raz w tygodniu i przez resztę sezonu wegetacyjnego. Drzewo jest obficie podlewane tylko w okresach suchych. Wokół jabłoni wykopuje się płytki rów i trzeba go napełnić wodą, nie można podlewać wody pod korzeń.

W drugim roku życia sadzonkę można karmić nawozem fosforowym, azotowym lub potasowym zgodnie z załączoną instrukcją.

Możesz użyć ludowych i naturalnych środków nawozowych, takich jak obornik, humus, ściółka itp. Nawet jeśli kupiłeś drzewo odporne na zimę, pamiętaj, że nawet te odmiany Jabłonie może zostać uszkodzony przez głębokie zamrożenie gleby. Dlatego przed nadejściem mrozu wykopany wokół drzewa dół wypełnia się torfem lub humusem, posypuje się u góry liśćmi, a następnie przykrywa śniegiem.

Młode sadzonki nie są przycinane po jesiennym sadzeniu. Dorosłe drzewo wymaga podlewania i przycinania przed nadejściem mrozu (odcina się niepotrzebne i chore gałęzie, dostosowuje się kształt korony). Na czas zimowania pień drzewa izoluje się workiem, stopę pokrywają świerkowe gałęzie (ochrona przed mrozem, pasożytami i gryzoniami).Gałęzie są również izolowane folią poliamidową, która jest usuwana na wiosnę.Tak proste zasady pozwolą uratować roślinę na przyszłe zbiory.

Możliwe rosnące problemy

Głównymi problemami w uprawie jabłoni perskiej są choroby i szkodniki. Jedną z głównych wad tej odmiany jest niewrażliwość na parcha, zwłaszcza w porze deszczowej. Dlatego sadząc roślinę, należy to wziąć pod uwagę i sadzić sadzonki w dobrze oświetlonym i wentylowanym miejscu. Jesienią opadłe liście należy zbierać i usuwać.

W celach profilaktycznych jabłoń należy posypać środkiem przeciwgrzybiczym, takim jak Agat, poradzi sobie z parchem w początkowej fazie jego rozwoju.

Persowi można wybaczyć tę małą wadę. Jednak wiele jej zalet (odporność na mroźne zimy, wysoki plon, przenośność, doskonały smak pięknych owoców) daje prawo do uznania Persianki za jedną z najlepszych wśród późnych odmian.

Jabłka Persianka to doskonały dżem, dżem, sok, galaretka, kompot, marmolada i wiele innych pysznych przysmaków. Szczególnie delikatne i aromatyczne okazuje się ciasto z jabłkami tej odmiany.

Więcej informacji można znaleźć w filmie: