Sekrety rosnącego szczawiu

Szczaw to bardzo przydatna roślina, bez której nie można ugotować zielonego barszczu. Zawiera dużo witamin, co tłumaczy dużą popularność tej rośliny.

Treść:

• Cechy roślin
• Wybór i obróbka gleby So
• Szczaw siewny
• Pielęgnacja i czyszczenie szczawiu
• Choroba szczawiu i szkodnik

Cechy roślin

Ta roślina należy do kategoria byliny krzewinki karłowate. Istnieją również roczne odmiany tej rasy. Szczaw ma ponad 120 odmian.

Roślina ta charakteryzuje się:

• Obecność podłużnych liści wyrastających z samej ziemi.
• Szczaw wschodzi wczesną wiosną, po stopieniu pierwszego śniegu.
• Ta roślina kwitnie bardzo małymi białymi kwiatami, które są przymocowane do długiego pagonu.

Jeśli w okresie jesienno-wiosennym występuje pokrywa śnieżna, szczaw jest w stanie wytrzymać mróz. Roślina ta rozmnaża się głównie z nasion, które zaczynają kiełkować dwa tygodnie po posadzeniu. Szczaw kwitnie tylko w obecności niskiej wilgotności i wysokich temperatur.

Mały cień sprzyja rozwojowi liści tej rośliny.

Rosnący szczaw jest dość łatwy... W jednym miejscu roślina ta może być uprawiana nie dłużej niż trzy do czterech lat. Wynika to z faktu, że ta uprawa w ostatnich latach życia jest w stanie znacznie obniżyć poziom plonu.

Wybór i obróbka gleby So

Wybierając glebę na szczaw, należy zwrócić uwagę na:

• Aby było wolne od chwastów. Szczaw najbardziej cierpi z powodu chwastów. Powinno być również wystarczająco wilgotne, ale nie powinno być zastoju wody w ziemi.
• Głębokość wód gruntowych nie powinna przekraczać jednego metra.
• Najczęściej szczaw owocuje w glinach i glinach piaszczystych, które charakteryzują się dużą zawartością próchnicy.
• Przesadź z humusem nie warto, ponieważ może to doprowadzić do zniknięcia rośliny.
• Szczaw preferuje gleby lekko kwaśne (na których daje najwięcej plonów). Dlatego pod tym zakładem nie powinno się przeprowadzać wapnowania.

Przed sadzeniem szczawiu (jesienią) konieczne jest przygotowanie gleby i nasycenie jej nawozem.

Aby to zrobić, ziemię wykopuje się łopatą na poziomie bagnetu, a pod dnem umieszcza się próchnicę. Można również nawozić glebę szczawiową superfosfatem, chlorkiem potasu lub kompostem. Wiosną konieczne jest również nawożenie gleby. W tym celu stosuje się nawozy azotowe w postaci mocznika. Przed sadzeniem rośliny gleba musi być utrzymywana w czystości, to znaczy z jej powierzchni należy usunąć różne chwasty.

Szczaw siewny

Szczaw można zasiać w ziemi trzy razy w sezonie:

• Pierwszy siew szczawiu przypada na wczesną jesień.
• Drugi to lato.
• Trzecia na późną jesień.

Sadzenie nasion na wiosnę odbywa się natychmiast po tym, jak gleba staje się do tego odpowiednia. Takie sadzenie pozwala uzyskać plon szczawiu w tym samym roku. Letnie sadzenie rośliny przypada na czerwiec-lipiec. Powstaje natychmiast po dojrzeniu i zebraniu plonów takich jak sałata, szczypiorek czy rzodkiewka. Jeśli wykonasz siew letni, pozwoli to roślinie dobrze się wzmocnić, a właścicielowi uzyskać wysoki plon wczesną wiosną.

Jeśli szczaw nie jest posadzony w czarnej glebie, najlepiej zrobić to wczesną wiosną.

Wynika to z faktu, że w tym okresie cała wilgoć jest gromadzona w górnych warstwach ziemi, co gwarantuje szybki i wysokiej jakości wzrost roślin. Jeśli roślina została posadzona latem, nasiona należy regularnie podlewać przed wschodem słońca. Sadzenie szczawiu jesienią jest bardzo ryzykowne. Wynika to z faktu, że wysoka wilgotność w ciepłą jesień może doprowadzić roślinę do kiełkowania, co niekorzystnie wpłynie na wiosenne zbiory. Dlatego zimą najlepiej sadzić szczaw na glebach piaszczystych. Ta procedura jest wykonywana w regionach o klimacie umiarkowanym. Siać szczaw niezbędne w łóżkach... W tym celu przepisywane są rzędy, w których nasiona wysiewa się równomiernie i gęsto. Odległość między rzędami szczawiu powinna wynosić co najmniej 25 centymetrów.

Na jeden metr kwadratowy ziemi powinno spaść około 0,3 grama nasion.

Po zasianiu nasion w ziemi należy je przykryć niewielką warstwą ziemi. Następnie gleba jest zwijana. Jeśli nie ma specjalnego urządzenia do wykonania tej czynności, możesz po prostu uderzyć go tyłem grabi lub przybić stopami. To znacznie zwiększy poziom podobieństwa nasion.

Pielęgnacja i czyszczenie szczawiu

W pierwszym roku po zejściu z pokładu:

• Glebę między rzędami szczawiu należy okresowo spulchniać i usuwać chwasty, co może w prosty sposób zmniejszyć plony rośliny.
• Również ta kultura musi być regularnie karmiona.
• Uprawa szczawiu jest ścinana w pierwszym roku życia na półtora miesiąca przed zamarznięciem gleby. W przeciwnym razie liście tej rośliny rozłożą się na ziemi i wytworzą próżnię. Może to negatywnie wpłynąć na system korzeniowy rośliny.
• W okresie jesiennym do przejść należy dodać kompost i próchnicę. Na metr kwadratowy gleby zużywa się nie więcej niż 4-5 kilogramów tego nawozu. Dzięki tej procedurze kłącza szczawiu są lekko ściółkowane.

W przyszłym roku, na wiosnę, konieczne jest:

• Zastosuj do gleby kompletny nawóz mineralny, który zawiera chlorek potasu, superfosfat i mocznik.
• W celu zwiększenia plonu szczawiu konieczne jest karmienie rośliny nawozami mineralnymi, w których dominować będą nawozy azotowe.
• Jeśli pogoda jest sucha, opatrunek powinien być płynny, a jeśli jest deszczowo, to przeciwnie, suchy.

Konieczne jest usunięcie szczawiu dopiero po osiągnięciu przez liście rozmiaru normalnego dla odmiany, a ich liczba wyniesie 4-5 sztuk.

Przed zbiorem szczawiu należy go odchwaścić, a po tym procesie - poluzować nawy motyką. Konieczne jest cięcie liści nożem na wysokości 4-5 centymetrów od powierzchni ziemi. Zbiór musi odbywać się w maju-lipcu. W ciągu tych trzech miesięcy można zebrać od trzech do pięciu plonów.

Zbiór ponad miesiąc przed zamarznięciem gleby może znacznie obniżyć plony.

Choroba szczawiu i szkodnik

Pomimo tego, że szczaw jest dość bezpretensjonalną rośliną, może być atakowany przez różne choroby i szkodniki.

Najczęstszym z nich jest rdza, która ma trzy rodzaje:

• Charakteryzują się pojawieniem się małych, okrągłych plamek koloru pomarańczowego lub żółtego, które nasilają się wraz z postępem choroby.
• Choroba ta znacznie ogranicza poziom wzrostu roślin, a także psuje wygląd liści.
• Szczaw stają się bezużyteczne.
• Najskuteczniejszą metodą walki z tą chorobą jest siarczan miedzi. Musi być rozcieńczony w wodzie i spryskany rośliną.

Szczaw może również przenosić choroby wirusowe, takie jak zgnilizna korzeni lub rak bakteryjny:

• Wynika to z faktu, że potencjał zakaźny gromadzi się na plantacjach szczawiu.
• Aby zapobiec tym chorobom, konieczne jest uprawianie nasion owoców i niszczenie resztek rośliny dotkniętej chorobą.

Bardzo często roślina ta jest atakowana przez chrząszcze i larwy obgryzania liści szczawiu, które uszkadzają strukturę liści tej rośliny. Również bardzo często fałszywe gąsienice szczawiowych prochowców atakują kulturę. Aby pozbyć się tych szkodników, konieczne jest zapylanie rośliny po zbiorach. W tym celu stosuje się pył heksachloranowy.

Bardzo często roślinę atakuje mszyca szczawiowa, która potrafi wysysać soki z łodyg i liści rośliny, co znacznie zmniejsza plon.

Aby zniszczyć tego szkodnika, należy spryskać szczaw roztworem siarczanu nikotyny lub siarczanu anabazyny. Do tych preparatów dodaje się mydło. Zwalczanie szkodników powinno odbywać się jesienią, kiedy liście nie będą wykorzystywane do jedzenia. Jeśli szkodniki nie dają odpoczynku na wiosnę, po kilku tygodniach konieczne jest cięcie i wyrzucanie spryskanych liści. Można jeść tylko następne zbiory szczawiu.

Nie zapominaj, że odpowiednia pielęgnacja tej rośliny pomoże uniknąć wielu chorób, które mogą być spowodowane nadmierną wilgocią lub nawozami, suchą glebą itp.

Rosnący szczaw wymaga prawidłowego wykonania kilku procedur:

• Wybór gleby.
• Sadzenie nasion.
• Nawóz.
• Podlewanie.
• Żniwny.

Prawidłowe i terminowe wdrożenie tych procedur znacznie zwiększy wydajność szczawiu. Również występowanie wielu chorób następuje z powodu niewłaściwej pielęgnacji, co znacznie obniża poziom produktywności rośliny i sprawia, że ​​nie nadaje się ona do spożycia przez ludzi.

Więcej informacji można znaleźć w filmie.