Uprawa pieprzu na otwartym polu

Papryka należy do rodziny psiankowatych. Jego technologia rolnicza niewiele różni się od technologii pomidorów, ale trzeba wziąć pod uwagę niektóre niuanse związane z tą konkretną rośliną. Bardzo słabo toleruje przeciągi i zmiany temperatury, więc na środkowym pasie są zwykle uprawiane w szklarniach. Uprawa papryki na otwartym polu ma sens tylko wtedy, gdy wybierzesz odmiany wcześnie dojrzewające. Wydajność w tym przypadku w dużej mierze zależy od wyboru lokalizacji. Powinna być słoneczna i osłonięta od wiatru, np. żywopłotem, ścianą szklarni lub wyższymi uprawami.

Pieprz nie lubi gleb gliniastych, kwaśnych i zasadowych. Nie można go sadzić po ziemniakach i pomidorach, ponieważ mają powszechne choroby i szkodniki. Glebę przygotowuje się jesienią, dodając do niej kompost i superfosfat lub na wiosnę, wykopując ją humusem i popiołem. Sadzonki należy sadzić po ustąpieniu niebezpieczeństwa wiosennych przymrozków. Jak wiadomo, papryka nie toleruje bardzo dobrze przeszczepu i może po nim boleć przez długi czas, więc trzeba starać się nie uszkodzić systemu korzeniowego. Wyląduj przy pochmurnej pogodzie lub przynajmniej wieczorem.

Kilka tygodni po posadzeniu, podczas kwitnienia i zawiązywania owoców, karmić roślinę nawozami mineralnymi lub organicznymi. Nie pozwól, aby ziemia również wyschła. Przy uprawie papryki na otwartym polu, po każdym podlewaniu lub deszczu należy poluzować glebę, aby nie powstała skorupa. Aby zwiększyć owocowanie, najlepiej zbierać paprykę w stanie technicznej dojrzałości. Dobrze dojrzewają w pomieszczeniach, podobnie jak pomidory.